“ เลิกเรียนแล้วไปไหนดีวะ
“ เจถามขึ้นขณะที่เก็บหนังสือที่เกลื่อนกลาดบนโต๊ะ
“ หึๆๆ..วันนี้กูไม่ว่างว่ะ
“ นัดหัวเราะในลำคอแล้วหันมายักคิ้วให้กลุ่มเพื่อนที่ทำหน้าเอือม
“ ไปไหนอีกมึง
วันนี้วันศุกร์ไปหาเหล้าแดกเหอะกูอดอยากปากแห้งจะตายอยู่แล้ว..” กานต์หันมาขมวดคิ้วใส่เพราะช่วงนี้ไอ้นัดมันไม่ค่อยเข้ากลุ่มเอาซะเลย
“ จะอะไรอีกล่ะมึง..มันก็จะไปฟันสาวมันนั่นแหละมึงลืมแล้วเหรอวันนี้ครบอาทิตย์พอดี
“ อินที่นั่งอยู่ข้างๆพูดออกมา
“ เพื่อนรักกูจริ๊ง..รู้หมดแหละมึงอ่ะ..” นัดหันไปแขวะ
“ เออไม่ต้องไปว่าไอ้อินมันเลย..มึงอ่ะเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน
” เจส่ายหน้าเซ็งๆเพราะยังไงวันนี้นัดมันก็จะหายหัวไปจากกลุ่มอยู่ดี
“ เดี๋ยวเหอะมึงไอ้เจ..กูรู้หรอกมึงอ่ะอิจฉากูใช่มั้ยล่ะ
หึๆๆ..”
“ ไปไกลๆตีนกูเลยไอ้เพื่อนเวร..ใครบอกกูแค่รักเดียวใจเดียวไม่เหมือนมึงที่หน้าม้อไปวันๆ..”
“ พอๆ
พวกมึงทั้งคู่อ่ะ “ โฟร์เป็นคนพูดเบลกเพราะนั่งฟังมันเถียงมาได้ซักพักแล้ว
“ เอาเป็นว่าไอ้นัดมึงจะไปหาว่าที่เมียมึงใช่มั้ย..งั้นพวกกูไปร้านพี่ไผ่ล่ะกันถ้ามึงฟันเด็กมึงเสร็จแล้วมีเวลาก็ค่อยโผล่หัวไปล่ะกันนะมึง..” กานต์พูดตัดบทแล้วยกกระเป๋าขึ้นพาดไหล่เตรียมตัวออกจากห้อง
“ โอเคๆๆ..เดี๋ยวกูโทรหา..” นัดพยักหน้าแล้วหยิบมือถือขึ้นโทรหาแฟนคนปัจจุบัน
อินนั่งหัวเราะเบาๆแล้วลุกเดินตามเพื่อนไปปล่อยให้นัดมันเดินรั้งท้ายมา
“ ไอ้อิน
จะให้กูไปส่งมั้ยมึง..” นัดถามขึ้น
“ ไปรับเมียมึงเหอะกูจะไปกับไอ้เจเอง..” อินพูดเพราะปกติอินจะกลับกับนัดตลอด
“ โอเคๆ..เจอกันนะเว้ย..” นัดโบกมือลาเพื่อนแล้วเดินแยกไปที่รถตัวเองเพื่อจะไปรับน้องขิมที่เรียนอยู่คณะเศรษฐศาสตร์
ปี๊นๆๆ...
นัดชะงักเมื่อถูกบีบแตรไล่ร่างบางขมวดคิ้วแล้วมองเห็นเป็นรถอีกคันที่กำลังวิ่งมาแล้วเผอิญกับที่ตัวเองกำลังจะเลี้ยวออกไปพอดี
“ ขับรถดีๆซิว่ะ..ในม.นะเว้ยไม่ใช่สนามแข่งรถบ้านแม่มึง!!..” นัดเลื่อนกระจกลงแล้วโผล่หัวไปด่า
ไอ้เจ้าของรถคันหรูไม่ทำอะไรนอกจากเปิดประตูรถแล้วเดินตรงมาหานัดที่จ้องมันเหมือนจะฆ่า
“ มึงด่าใคร..” คนตัวสูงกว่าคว้าคอเสื้อของนัดแล้วดึงจนคนในรถเจ็บไปหมด
มือบางบิดมือมันออกแล้วเปิดประตูรถก้าวออกไปเผชิญหน้าด้วยอารมณ์คุกรุ่นทั้งคู่
“ ด่าหมามั้ง..ขับรถก็ให้มันมีน้ำใจกันบ้างซิวะ!
“
“ กูพอใจจะขับแบบนี้แล้วมึงจะทำไม..แล้วไอ้เวรไหนมันเลี้ยวรถออกมาไม่ดูบ้างล่ะวะ
“
“ สัส..มึงเล่นขับมาเร็วแบบนั้นใครมันจะไปเห็นทันห๊ะ
“ นัดตะโกนใส่หน้า
“ มึงกล้าตะโกนใส่หน้ากูเหรอห๊ะ!!..” คนตรงหน้าคว้าคอเสื้อของนัดอีกรอบคราวนี้นัดเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน
“ เออ!!
แม่ง..คิดว่ากูกลัวมึงเหรอห๊ะ..” นัดผลักอกจนอีกคนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
แล้วเหวี่ยงหมัดใส่หน้ามันแต่อีกผ่ายกลับหลบทันแล้วจับข้อแขนร่างโปร่งหักไขว้ข้างหลัง
“ โอ๊ย!!..เจ็บนะเว้ย...” นัดร้องลั่นด้วยความเจ็บ
“ จะต่อยกูเหรอ..หึ..เร็วไปสิบชาติเหอะมึง..” อีกฝ่ายแค่หัวเราะในลำคอแล้วดันร่างของนัดไปชนกับรถ
“ สัส..ปล่อยกู!!..” นัดตะโกนลั่นจนคนที่เดินผ่านไปมาหันมองเหมือนสนใจ
นัดพยายามดิ้นแต่ก็เจ็บอยู่ดียิ่งดิ้นยิ่งเจ็บเพราะไม่ใช่แค่แขนที่ถูกจับไขว้มันยังบีบจนนัดเจ็บร้าวไปหมด
“ วา..ปล่อยเขานะคะ..” หญิงสาวที่พึ่งลงมาจากรถคันหรูเดินเข้ามาแยกเพราะไม่อยากมีเรื่องกันตรงนี้
นัดแค่หันไปมองถึงกับตาเบิกกว้าง
“ ขิม...”
“ นะ..นัด..” หญิงสาวที่เห็นนัดก็ตกใจไม่แพ้กัน
ร่างสูงที่เหมือนเป็นส่วนเกินขมวดคิ้วแล้วปล่อยนัด
“ รู้จักมันเหรอขิม..” คนตัวสูงหันมาถาม
“ เอ่อ...”
“ นี่แฟนกู..มึงเป็นใครห๊ะ!!..” นัดหันไปจ้องไอ้คนที่พึ่งมีเรื่องหมาดๆ
“ หึ..ตลกแล้วไอ้หน้าอ่อนนี่เมียกูว่ะ..”
“ มึงพูดเหี้ยไรห๊ะ..ขิมนี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน..” นัดหันไปคาดคั้นหญิงสาวที่กำลังจะไปรับหน้าคณะแต่ดันมากับไอ้เวรนี่
“ เอ่อ..คือ...”
“ นี่อย่าบอกนะว่าเธอไปยุ่งกับมัน..” วาถามด้วยเสียงเรียบนิ่ง
“ มะ..ไม่ใช่นะคะวา..เอ่อ
คือ...พอ..พอดีรู้จักกันน่ะ..” หญิงสาวพูดตะกุกตะกักไม่กล้ามองใครซักคน
“ พูดอะไรของเธอน่ะขิม..” นัดกระชากแขนเล็กของหญิงสาวด้วยความโกรธ
“ นัด..เราเจ็บนะ..”
“ หึๆๆ..อย่ามาตลกกับกูนะมึง
อย่าบอกนะว่ามึงเล่นชู้กับเมียกูอยู่น่ะห๊ะ!!!..” วาที่ยืนมองอยู่เริ่มจะเข้าใจอะไรเข้าแล้ว
“ ใครกันแน่ที่เล่นชู้นี่แฟนกู..” นัดปล่อยแขนของขิมแล้วเดินไปกระชากคอเสื้อของอีกฝ่าย
วาแค่จ้องหน้ากลับ ยกมือขึ้นปลดมือของนัดแล้วบีบเอาไว้
“ ขิม
ไปขึ้นรถซะ..” วาพูดในขณะที่ยังเล่นจ้องตากับนัดอยู่
“ อะ..อื้ม..” ขิมรีบเดินกลับไปขึ้นรถคันหรูของวาแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมามองนัดอีกครั้งด้วยสายตาที่เป็นห่วงอยู่ในที
“ มึงยุ่งกับขิมมานานเท่าไหร่แล้ว
บอกกูมาซิไอ้หน้าอ่อน..”
“ หึ..อย่าบอกนะว่าแฟนมึงสวมเขาให้น่ะ กูว่ามึงควายแน่ๆถ้ากูบอกว่าผู้หญิงของมึงน่ะกูจีบแค่ห้าวันเอง..ไม่ขาดไม่เกินด้วยนะแต่ก็งี้แหละผู้หญิงมันอาจจะเบื่อของเก่าอย่างมึงก็ได้นะ..” นัดยกยิ้มเพราะหน้ามันนิ่งมาก
“ หึๆๆ..ตั้งห้าวันเลยเหรอวะ...” วาหัวเราะออกมาทำเอานัดชะงัก
“........”
“ แต่ขอโทษว่ะคนที่ควายน่าเป็นมึงมากกว่าเพราะน้องขิมอะไรของมึงกูสอยได้เมื่อคืนหมาดๆเลย..เมียมึงนี่สุดเหวี่ยงเลยว่ะ
“
“ ........” นัดได้แต่นิ่งอึ้งจนวาได้แต่หัวเราะในลำคอด้วยความสะใจแล้วผลักนัดออกจากตัว
“ ไปเคลียร์กันเองล่ะกันนะ..หึๆๆ
หรือมึงจะเอากลับตอนนี้ก็ได้นะพอดีว่ากูก็ไม่ต้องการแล้วเหมือนกันว่ะ..” วาพูดเหมือนไม่สนใจอะไรแล้วเดินไปเปิดประตูด้านของหญิงสาวแล้วดึงคนข้างในออกมา
“ อ๊ะ..วาค่ะนี่มันอะไรกัน..”
“ ไปหาผัวเธอซะ..” วาพูดแล้วปรายตาไปมองร่างของนัดที่ยังยืนตัวแข็ง
รู้เลยว่ามันคงโกรธไม่มากก็น้อยเพราะตัวมันสั่น
“ ขิมกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนะวา..”
“ เรื่องของเธอ..”
“ พูดแบบนี้หมายความว่าไง..วาจะทิ้งขิมเหรอ
มันไม่ตลกนะเรามีอะไรกันแล้วขิมเป็นของวาแล้วด้วย!..” หญิงสาวโวยวายด้วยความโกรธแต่ชายหนุ่มกลับเลิกคิ้ว
“วันไนท์สแตนด์รู้จักมั้ย..แล้วฉันก็ไม่ได้คบกับเธอด้วยเอาเป็นว่าฉันไม่ได้ทิ้งเธอนะสาวน้อย..” วาบีบคางเล็กแล้วเชยขึ้นให้ขิมเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้ากันชัดๆ
“ อะ..ไอ้เลว..”
“ หึ..
“ วายกยิ้มอย่างร้ายกาจก่อนจะเดินไปขึ้นรถตัวเองเพื่อขับออกไปแต่ก็ยังไม่ลืมหันมายักคิ้วให้นัดที่มองมาด้วยความแค้นใจไม่ต่างกัน
“ ฮึก..นัดคะ..” ขิมเลือกจะเดินเข้ามาเกาะแขนของนัดแต่ชายหนุ่มกลับปลดมือเธอออกแล้วมองหญิงสาวด้วยแววตาเรียบนิ่ง
“ คนรู้จักไม่จำเป็นต้องสานสัมพันธ์อะไรกันอีกใช่มั้ย..” นัดพูดแล้วเปิดประตูรถตัวเอง
“ นัด..ไม่ใช่นะนัด..นัดฟังขิมก่อนได้มั้ย..” ขิมรีบมาเคาะกระจกรถของนัดแต่อีกฝ่ายก็ไม่ฟังอะไรนอกจากกระชากเกียร์แล้วขับออกไปด้วยความเร็ว
“
กรี๊ดดดดดดดดดดด...” ขิมได้แต่ส่งเสียงกรี๊ดออกมาด้วยความอับอายที่ถูกผู้ชายทิ้งทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน
........................................................................
“ ไอ้อินมึงอยู่ไหนว่ะ..” นัดที่ขับรถพรางคุยโทรศัพท์ไปด้วย
( อยู่หอ..ทำไมวะ..)
“ เดี๋ยวกูไปหานะ..”
( อ้าว
แล้วมึงไม่ไปกับแฟนมึงเหรอ..)
อินถามด้วยน้ำเสียงที่แปลกใจอยู่ในทีเพราะเจพึ่งมาส่งเขาที่หอได้ไม่นานเอง
“ เออ..เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังแค่นี้นะ..” นัดวางสายแล้วเหยียบซะมิดไมท์เพราะความโมโหที่โดนหยามหน้า
ไม่ได้โกรธที่โดนทิ้งหรอกแค่ผู้หญิงคนเดียวคนอย่างไอ้นัดไม่สนใจอยู่แล้ว
“ หึ..อย่าให้กูเจอมึงอีกนะ..” นัดสถบเบาๆกับตัวเองเพราะแค้นไอ้หน้าส้นตีนที่พึ่งมีเรื่องกันเมื่อกี้
ใช้เวลาแค่ไม่นานนัดก็ขับรถมาที่หอของอิน
ร่างโปร่งเดินเข้าไปในลิฟท์แล้วกดเลขชั้นที่เพื่อนรักอยู่ใบหน้าหวานอยู่ในช่วงหงุดหงิดเป็นทุนเดิมและเขาคงหงุดหงิดมากกว่าเดิมเมื่อมีคนมาหยุดประตูลิฟท์ที่กำลังจะปิด
“ อ้าวไอ้นัด..” เป็นโอมเพื่อนของไอ้อินที่เข้ามาร่างสูงแค่เลิกคิ้วแล้วมองหน้านัด
“............”
“ เป็นไรมึง
ทำหน้าเหมือนจะฆ่าคน..” โอมถามเพราะค่อนข้างสนิทในระดับหนึ่ง
“ เรื่องของกู..”
“ กินรังแตนมารึไงวะ..กูถามดีๆเสือกกวนตีนใส่กูอีก..” โอมถอนใจไม่ได้ถือสาอะไรมากเพราะปกติไอ้นัดมันก็ปากหน้าตบอยู่แล้ว
“ ยุ่ง..กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่..” นัดหันไปทำหน้าเหวี่ยงใส่
“ อารมณ์ไม่ดีแล้วมาหอกูทำไมห๊ะกลับบ้านมึงไปสิวะ..”
“ กูมาหาไอ้อินไม่ได้มาหามึงเหอะ..”
“ แล้วมันห้องกูมั้ยล่ะ..” โอมยังต่อปากต่อคำ
ปกติก็ไม่ค่อยชอบยุ่งอะไรกับมันหรอกแต่วันนี้อยากล้อมันเล่น
“ อย่ามาหาเรื่องกูนะไอ้โอม..สัส
กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ “ นัดกอดอกแล้วทำหน้าบึ้งเมื่อประตูลิฟท์เปิดโอมเดินนำไปทางห้องของตัวเองมือหนาเคาะประตูแค่ไม่นานอินที่อยู่ข้างในก็มาเปิด
โอมเดินเข้าไปในห้องก่อน
“ เข้ามาซิว่ะไอ้นัด..” อินพูดแล้วเดินนำเพื่อนไปหาที่นั่ง
ร่างของนัดเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างโมโห
“..........”
“ เป็นอะไรวะมึง..แล้วทำไมถึงโผล่มาหอกูล่ะไหนบอกว่าไปหาแฟนมึงไง..” อินถาม
“ พูดแล้วของขึ้น..สัสเอ้ย
มีคนแดกก่อนกูอ่ะดิ..”
“ ห๊ะ..ใครอะไรนะมึง..”
“ หึ..โดนคาบไปแดกมึงอยู่ยังไงวะไอ้นัด
หน้าก็ไม่น่าโง่ตามผู้หญิงไม่ทันนะมึง..” โอมที่เดินออกมาจากครัวหัวเราะอย่างสมเพชจนนัดถลึงตาใส่
“ หุบปาก..ไม่ใช่เรื่องของมึง..”
“ ไอ้นัด
อย่าพาลดิวะ..” อินถอนหายใจแล้วหันไปหาเพื่อนอีกคนที่ยืนพิงโต๊ะแล้วหัวเราะเยาะนัดไม่หยุด
“ มึงก็ด้วยไอ้โอมอย่ามาหัวเราะใส่เพื่อนกู..”
“ เออ..แตะไม่ได้เลยนะเพื่อนมึงน่ะ..” โอมเดินมาผลักหัวของอิน
นัดแค่ปรายตามองไอ้สองคนที่สุดท้ายก็เล่นเข้าโลกส่วนตัวไปแล้ว
ร่างโปร่งแค่นั่งหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่คนเดียวไปก่อนเพราะไม่อยากไปยุ่งขัดอารมณ์อินนัก รู้หรอกว่าเพื่อนรักร่างเล็กมันคิดอะไรกับไอ้โอมที่โง่ไม่เคยรู้อะไร
อีกอย่างตอนนี้โอมมันก็กำลังคบกับผู้หญิงอยู่ด้วย
“ เออไอ้อิน..เดี๋ยวมึงไปร้านพี่ไผ่มั้ยวะ..”
“ อืม
แต่มันนัดสามทุ่มเลยกลับมาหอก่อน..” อินที่เดินกลับมานั่งข้างเพื่อนอีกครั้งพร้อมกับขนมที่ตุนเอาไว้
“ เออดีงั้นไปพร้อมกูเลยล่ะกันคืนนี้ไม่เมากูไม่กลับบ้าน...”
“ ถามจริง..เสียใจมั้ยวะ..”
“ ไม่รู้ว่ะ
ถ้าถามว่าเสียใจมั้ยมันก็นิดหน่อยแต่กูแค้นมากกว่า..”
“ เออ..ผู้หญิงมีเยอะแยะว่ะ..” อินตบไหล่เพื่อนเพื่อให้กำลังใจ
นัดแค่พยักหน้าเบาๆ
“ ไอ้อิน
กูจะออกไปข้างนอกจะเอาอะไรมั้ยมึง..” โอมที่เดินออกมาจากห้องนอนตัวเองถามขึ้น
“ ไม่อ่ะ..เดี๋ยวกูก็ออกไปข้างนอกกับไอ้นัดแล้ว..”
“ ไปไหน..”
“ มีนัดกับเพื่อน..แล้วมึงจะไปไหนวะ..”
“ เออกูก็มีนัดกับเพื่อนเหมือนกันแหละ..ไอ้นัดมึงอย่าพาเพื่อนกูไปเถลไถลนะเว้ยกูตามเก็บมันไม่ถูก..” โอมพูด จบด้วยการเดินมาขยี้ผมของอินเหมือนทุกทีก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกจากห้องไป
“ หึ..
เพลียเลยซิมึง “ นัดหันไปแขวะอินที่ยังยิ้มเขินไม่หยุด
“ เรื่องของกูเหอะ..”
“ หึ..ไอ้โอมแม่งก็โง่อาการมึงออกขนาดนี้ยังดูไม่ออกอีก..”
“ ดีแล้วแหละที่มันดูไม่ออก..กูอยากให้มันเป็นแบบนี้ถึงจะไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไรแต่กูก็อยากอยู่ในสายตามันบ้าง..” อินพูดแล้วยิ้มบางๆเพราะตั้งใจไว้แล้วว่าตัวเองจะรักอยู่แบบนี้เงียบๆ
“ เออ..เรื่องของมึงแต่กูอยากให้มึงหาแฟนซักคนนะเว้ยไอ้อิน..”
“ ก็กูไม่สน...” อินลอยหน้าลอยตาพูด
“ แต่กูว่าหน้าอย่างมึงเหมาะจะมีผัวมากกว่าว่ะ...”
“ สัส..หน้าอย่างมึงก็ควรมีผัวแหละไอ้นัด..” อินยกมือขึ้นไปผลักหัวมันแรงๆด้วยความหมั่นไส้
“ ไอ้เหี้ยอิน..พูดแม่งกูขนลุกเหอะอย่างกูเป็นผัวคนอื่นเท่านั้นเว้ยกูไม่นิยมไม้ป่าเดียวกัน..”
“ เออ..ไอ้เวรเอ้ยมึงเชื่อเหอะมึงเกลียดยังไงมึงได้อย่างนั้นแน่..” อินเบ้หน้า
ทำเป็นสะเออะแมนจีบแต่ผู้หญิงบางทีไอ้นัดก็ตัวดีโดนผู้ชายมาแซวเล่นไม่แพ้เขาเลย
“ เดี๋ยวเหอะมึง..”
Rrrrrrr Rrrrr
เสียงริงโทนเรียกข้าวของนัดดังขึ้น
ร่างโปร่งแค่หยิบมันมาดูหน้าจอแล้วต้องเบ้หน้าอีกรอบเมื่อเป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่แหกหน้าเขาเมื่อไม่ถึงชั่วโมง
“ ใครวะ
ทำไมไม่รับ..” อินชะเง้อมาดูแล้วเป็นชื่อขิม
“ ชะนีตัวแม่..มึงจะคุยมั้ยไอ้อิน..”
“ ไม่เอากูแพ้..” อินหัวเราะแล้วเป็นนัดที่ตัดสายแล้วตัดปัญหาโดยการปิดเครื่องไปซะ
นี่คงเพราะไอ้เวรนั่นมันไล่ตะเพิดมาล่ะซิถึงวิ่งแจ้นกลับมาหาเขาอีกแต่เผอิญว่านัดคนนี้หล่อเลือกได้ใครจะไปสนใจผู้หญิงแรดๆดีแต่ทำตัวไร้เดียวสา
ดีนะที่เจอก่อนไม่งั้นเขาคงโง่เหมือนควายไปซักพัก
พอประมาณสามทุ่มอินกับนัดก็ไปตามนัดที่กลุ่มเพื่อนมันตกลงกัน
มีพวกเจนั่งดื่มอยู่ก่อนแล้วพวกเขาเลยเข้าไปสมทบ
“ อะไรวะไอ้นัด
ทำไมมึงมากับไอ้อินล่ะไหนจะไปฟันแฟนมึงไง..” เป็นเจที่พูดขึ้น
“ เรื่องของกู..”
“ เอ้า..ไอ้นี่
“
“ อย่าไปถามมันเลยคนมันพึ่งโดนทิ้ง..” อินหัวเราะ
“ เหี้ย..ใครโดนทิ้งกูต่างหากที่ทิ้งยัยนั่นพูดให้เคลียร์เหอะไอ้อินกูเสียหายว่ะ..” นัดรีบแก้ต่างเพราะกลัวเพื่อนจะหัวเราะเยาะแล้วมันก็เป็นจริงๆเมื่อเพื่อนทั้งกลุ่มหัวเราะใส่จริงๆ
“ หยุดนะเว้ยไอ้พวกบ้า...” นัดตะโกนลั่นเพราะไอ้พวกเพื่อนมันทรยศใส่โดยการหัวเราะไม่หยุด
ทั้งที่ก่อนหน้าจะเล่าเรื่องทั้งหมดสัญญากันแล้วว่าจะไม่หัวเราะ
“ ฮ่ะๆๆๆ
ไอ้นัดมึงแม่ง..อ่อนชิบหายอยู่ยังไงว่ะให้ผู้หญิงหลอกอยู่เป็นอาทิตย์ “ กานต์พูดพรางหัวเราะจนท้องแข็ง
“ แทนที่มันจะไปหลอกฟันสุดท้ายโดนใครที่ไหนไม่รู้คาบไปแดก..”
“ เพื่อนเวร..ฮึ้ย!!! เออมึงหัวเราะไปให้พอใจเลยนะ..” นัดโมโหทำอะไรไม่ได้นอกจากกรอกเหล้าเข้าปากแทน
เกือบประมาณเที่ยงคืนที่นัดโดนเพื่อนล้อเรื่องโดนทิ้งไม่หยุด
ยิ่งเอาเหล้าเข้าปากถึงคอแดงอย่างโฟร์ยังมึนๆส่วนอินก็กินแค่นิดเดียวจึงมีสติที่สุดไอ้พวกเมาก็นอนเลื้อยอยู่ตรงนั้นส่งเสียงโวยวายกันบ้างตามความบ้า
“ อืมม..”
“ จะไปไหนวะนัด..” อินถามขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนรักลุกขึ้นถึงจะเซๆมึนๆแต่ร่างโปร่งก็พอมีสติอยู่บ้าง
“ ไปห้องน้ำ...”
“ ให้กูไปเพื่อนมั้ย..มึงไหวมั้ยเนี่ย..” อินพูดเพราะเริ่มเป็นห่วง
อีกอย่างกลัวมันจะไปเลอะเทอะทะเลาะกับคนอื่น
“ ไม่ต้องๆๆ...กูไปได้
“ แล้วร่างโปร่งก็เดินโซซัดโซเซไปด้านหลังของร้านที่เป็นห้องน้ำ
มีคนที่สวนไปมาบ้างแต่นัดก็ยังพอมีสติจะประคองตัวไปปลดทุกข์เบาในห้องน้ำชาย
หลังจากที่ทำธุระเสร็จร่างโปร่งก็เดินมาล้างมือที่อ่างล้างหน้าแต่เพราะความมึนยิ่งทำให้ตัวเองเซ
ปึ่ก...
“
อ่า..โทษๆ..” ร่างโปร่งแค่เอ่ยขอโทษไปแบบนั้นพยายามใช้แขนยันผาผนังเอาไว้แต่ไอ้คนที่อยู่ข้างหลังกลับโอบเข้าที่เอวจนนัดต้องหันไปมองด้วยความไม่พอใจ
“ หึๆๆ..เมาแล้วเหรอวะ..” เสียงกวนๆที่นัดจำได้ขึ้นใจยิ่งหันมาเห็นหน้ามันอีกร่างโปร่งแทบดีดตัวออกจากมัน
“ มึง!!!..” ตากลมโตเบิกกว้างแถมยังกัดฟันกรอดเพราะไอ้คนเมื่อบ่ายมันแค่ยกยิ้มตรงมุมปากเท่านั้น
“ ว่าไง..อกหักเลยมาเมาให้สมใจรึไงวะ
“ ไอ้ตัวสูงเดินเข้ามาจนนัดถอยหลังจนไปชนผนังข้างหลังแขนยาวกักร่างนัดเอาไว้ทันที
“ ถอยออกไปก่อนที่กูจะหมดความอดทน..” นัดพยายามข่มอารมณ์ไว้
“ หึๆๆ..ทำไม
จะต่อยกูเหรอกูว่ามึงเอาเวลาไปทำให้ตัวเองสร่างเมาก่อนดีมั้ย “
“ ไอ้สัส!!...”
“ หึๆๆ
กูชื่อวาต่างหาก...”
“ กูไม่สนว่ามึงจะชื่ออะไร
แต่กูขอสั่งให้มึงถอยออกไป “ นัดพูดรอดไรฟันด้วยความโกรธเต็มสตรีมไอ้วามันยิ่งยื่นหน้าเข้ามาใกล้ในขณะที่มันก็ยิ้มกวนๆใส่ไปด้วย
“ แล้วถ้ากูไม่ถอยมึงจะทำไม..” วายกยิ้ม
“ มึงก็เจอแบบนี้ไง..” นัดใช้แรงที่มีผลักวาออกแล้วสวนหมัดใส่หน้าวาทันทีจนอีกฝ่ายถอยไปหลายก้าว
มือหนายกขึ้นแตะเลือดที่มุมปากก่อนจะยกยิ้มเหี้ยมๆขึ้น
“ ชอบความรุนแรงเหรอวะ..บอกกันดีๆก็ได้
“ วาปล่อยหมัดเข้าตรงท้องน้อยของนัดอย่างแรงจนร่างบางจุกด้วยความไม่ตั้งตัว
“ อ๊ะ..ปล่อยกู
โอ๊ย...” แล้วร่างของนัดก็ถูกจับเหวี่ยงเข้าไปในห้องน้ำจนร่างกายโดนกระแทกกับชักโครกอย่างจัง
ปัง!!
เสียงปิดประตูทำให้นัดเงยหน้าขึ้นมองเห็นเป็นวาที่ยืนอยู่ตรงหน้า
แต่แค่ไม่ถึงอึดใจนัดก็ถูกกระชากให้ยืนขึ้นแล้วผลักจนหลังไปกระแทกกับผนังห้องน้ำอีกรอบ
“ ปล่อยกูนะ...อื้อออ...”
...................................................................................................................
เอามาลงตอนเก่าก่อนน๊าา
เดี๋ยวจะปั่นให้จ๊ะเบบี้ไอเลิฟยู ก๊ากกๆๆๆๆ
คือๆๆ
คือว่านะคะตอนนี้ก็ทำหน้าเว็บเรื่องมันก่อนเห็นมันโล่งๆเลยเอามาใส่ไว้ซะเลยย
รู้เรื่องวา+นัด คงมีโอม+อินก่อนมันจะได้กันอ่ะนะ (หยาบคายอ่าา) เเหะๆๆ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะจ๊าา
คงมีออฟ+ต้นด้วยเเหละเเล้วเเต่อารมณ์เพราะเฮียออฟเป็นลุงรหัสของวา
มีเอี่ยวเเน่จ๊าา คงจะเขียนรวมๆเหมือนคู่ตุลย์+มาร์คนะ ฮิๆๆ
สนุกกับการอ่านนะคะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น